Ben küççükkene

Dün Last station taraflarından gelen bi mim vardı.Hatta dünkü mimden ben mimden kaçış yok vs die söylenince aa mimlediydim seni geri alayım istersen falan dediydi de.Yok yok dedim bu mimi beğendiydim yazasım vardı ondan iyi oldu.Konusu küçükken oynadığımız oyunlar ben kendi yorumumu da katarak çocukluğuma incem sizin için hehehe.Hadi bakalım başlayalıııım

Şimdi ben hani azcık bebeklikten böle yürümeye konuşmaya vs geçtiğim dakkadan itibaren problem çocuktum.Çok hareketliydim düz duvara tırmanırdım hatta anneme anne bana niye kardeş yapmadınız diye sorduğumda sen 10 çocuğa bedeldin de o yüzden yanıtını aldım hehehehe.Hatta hatta o dönem hiperaktivite yeni yeni moda olan bi terim her yaramaz çocuğu olan aile aaa bu hiperaktif wallahi hiperaktif die sanki vebalıymış gibi çocuğu kolundan tuttukları gibi çocuk piskoloğuna götürürlerdi.Benimkiler de öle yaptı.O zaman meşur Özcan Köknel vardı ona götürdülerdi zuhahaha.

Şimdi tek çocuk olarak büyüyen çocuk evde muhattabı insan bulamayınca kendini evi keşfe adar.Benim durumumda da ilk popüler vakit geçirme şeysi evi karıştırma oldu.Ama ne karıtırmak kaşla göz arası annemin bütün makyaj malzemelerini suratıma boca etmek.Giysileri kesip hehe ben bundan bebek elbisesi yapcam diye murdar etmek,çekmece boşaltmak en sevdiğim aktiviteler arasındaydı.Hani şu salak bi bebe var ya töbe töbe ben süpermanim die kendini balkondan attıydı.İşte bi benzerini ben yaptım,yüksek karyolam vardı.Heyooo havuza atlıyorum beeeen yüzüyorum die kendimi kafa üstü yere attım,boynum kırılıodu az daha,acile fln kaldırdılar.Sonra dişlektim ben hala da öyleyim.Her düştüğümde çenemi çarparmışım dişler komple dudağa gömülürmüş her düşüşte ağız kan çanağı doğru hastaneye hahaha.Anne baba çalıştığı için aslında ben ananemlerde yaşıyo gibi bişeydim.Ama orası cennetimdi benim hem karıştırma açısından çok zevkli bi evdi.Hem de oyalancak çok şey vardı.Rahmetli dedem zaten en yakın arkadaşımdı.Şimdi çok yaramaz çocuğu oyalamak lazımdır,önüne bi uğraş vercen ki aklı ona gitcek kudurmicak.Dedemin bi dolu resimli ansiklopedileri vardı.Onları okumaya başladıydı bana.Alırdı önüne açar anlatır da anlatordı bana da ilginç gelirdi öle saatlerce ansiklopedi okurduk.Bu zekamı genel kültürümü ona borçluyum(dermişim):P.Sonra ondan sıkılınca resim yaptırırdı bana,ama ben ki iki dakka oturamayan insan oturur saatlerce resim çizerdim.Hep saklamışlar o yaptığım resimleri anam neler yapmışım yaw safi yetenekmişim haaa.4-5 yaşında öle bi cubism böle bi surrealism esintiler.Ben diim Dali sen de Kandinsky öle bi sanat eserleri yani üste düşülseymiş ben de bi Günseli Kato(töbe töbe)olabilirmişim yani.Neyse bigün dedem beni kaybetti he onu anlatcam.Annanemlerde oturuyoruz büyük amcalar da oturmaya gelmişler.Onların kızları da ilkokula gidio fln o zamanlar benim yaş 4 5,okuldan çıkcak işte dedim dio siz oturun ben gideyim alayım getireyim onu buraya.Tutturuyorum ben de gelcem.Neyse gidioruz okula bahçede çıkışı beklioruz.Dedem de bi arkadaşını görüyo orda başlıyo konuşmaya.Sen ben onu fırsat bil zaten sıkılmışım bekle bekle böle anarşik de bünyeyim kendi bildiğimi yapcam falan eeh diorum ben gider bulurum Elif ablamı.Sen dedemin boşluktan yararlan dal okula.Dedem de farkında değil konuşuyo öle.Girdim okula sanki babamın okulu bulduğum her sınıfa giriyorum herkeste bi uzaylı görmüş ifadesi Elif ablam burda mı.Diil mi tamam diorum bi diğer sınıfa.Böle böle okulu gezdim nerdeyse.Zuhaha.Dedem o sırada bu kayboldu die polise gitmiş.Polisler okulu sarmış beni arıyo akıllarına gelmemiş okula girdiğim çevrede arıyolar.Neyse en son müdürün odaya girmişim de anadam çakmış köfteyi polise falan haber verince gelip aldılar.Kayboldum die sinir krizine girmiş annemden sağlam bi dayak yedim,evet hehehehe.

Ama ben bi yönden de salaktım şimdiki çocuklara göre,ne derlerse inanırdım.Şimdi bunu herkes yaşamıştır.Türk ailelerinde özellikle bizim jenerasyon çocuklar için çocuğu şöle bişeyle kandırıp ağlatmak vardı.Piskopar bi zevk alırlardı bundan.Kızım sen bizim gerçek çocuğumuz değilsin,biz seni çingeneden aldık.Haydaaaa 3-4 yaşında falanım annembabam bunu yapıo şokumu düşünebilio musun ey okur.Başladım hüngür hüngür ağlamaya benim iki piskopat hala kıs kıs gülüolar lan ağlayınca şaka şaka desenize yok.Bi de o zamanlar çingenler mahalle gezer leğen meğen eski şeyler toplarlardı.Karar verdim gerçek aileme gidicem.Bakıorum camdan,acaba hangisi benim annem diye ayakları ayakkabısız sümüklü çocuklar falan korktum dedim yok ben bunlara gidemem.Açtım telefonu gene dedeme.Bi yandan ağlıyorum bi yandan dede ben senin torunun diilmişim ama sen beni gene de yanına alır mısın böhüüüüü diye.Dedem kim dedi kızım sana bunu diyo.Annemle babam.Sonra zıçtıydı aazlarına siz bu çocuğa niye böyle yapıosunuz diye.Aslan dedem hihihi.Ben aynını kuzene yaptım bana saçmalama benim annemin karnında fotoraflarım var bi kere dedi,ulan ben mi salaktım şimdiki çocuklar mı akıllı :DBi ara kreşe verdiler,ama kreş bok gibi bi yerdi.Bi bebe vardı boyuna gözüme oyuncak yılan sokardı.Yemekler kötüydü sonra bi de öğle uykusu.Lan ben kuzu kuzu gider de uyur muyum,var mı öle bi göz.Annemler demiş zaten bakın bu uyumaz ısrar etmeyin,kime diyosun beni zorla yatırdılar.Siz misiniz öle yapan.Öğretmen odadan çıkana kadar uyuyo numarası yaptım o çıkınca da kalktığım gibi bütün uyuyan bebeleri uyandırdım nihahahah,sonra zaten siz bu çocuğu alın dediler.Ananem kıyamadı göndermedi beni kreşe,ama anaokulundan kaçışım yoktu tabii.Ona çıkardığım problemler işe yaramadı.İlk gittiğim yerdeki kadın piskolojimi bozduydu,sonra başka bi yere verdiler ora iyiydi.Sonra sevdim gidiodum öle zaten müsamere falan oluyo ya zaten önce evde şebeklik yapıodum hadi kızım amcalara şunu yap bunu yap die burda daha profesyone(!)sahne buldum ii oldu.Ama gene bigün sigortamı attırdılar,kilitli dolabımda çok güzel böle 32lik hemde pastel boya setim vardı dedemler İngiltereden getirmişler nası kıymetli.Sen biri kilidimi kır onu çal.Ağladım zırladım bulun kim yaptı die istiflerini bozmadılar.E ii o zaman ben de burdan kaçarım dedim kendi kendime.Bi boşluğunu buldum öretmenin attım kendimi dışarı.Okul da öle bi yerde ki bi yokuş inip aynen vızır vızır araba geçen yola iniyosun.Başladım yokuş aşşa koşmaya aklım sıra eve gitcem.Bunlar uyanmış tabii allahtan baktım komple okul peşimden koşuyo neyse yola inmeden yakaladılar annemi çağırdılar sonra.

-Kızım nereye gitcektin?

-Eve

-Yolu karşıdan karşıya nası geççektin?

-!?!?

-Hadi geçtin minibüse neyle bincektin paran var mı?

-?!?!

Yani özetle daha küçükken böle bi işime bişey gelmediğinde kaçma planı yapma gibi bi huyum vardı.Tek vukuatlarım bunlar diil evde büyük babanne vardı dedemin annesi onu da kandırır sokağa çıkartırdım sonra bakkala gitcem diye kaçardım yaşlı ya koşamaz da peşimden nihahaha,ama mahalleliye seslenirdi öle mahalleli yakalar eve getirirdi.Ondan kelli heralde annem bana bak evden kaçıp da evlenirsen redderim ha diyo,muhahahah

Sonra az büyümeyle böle ilkokula falan başlamayala bizim dönem türk çocuğu mahalle kültürüyle tanışırdı.Bizim zamanımızda yoktu öle bilgisayar playstation,hey gidiii.Saklanbaç oynardık yerden yüksek oynardık,bisiklete binerdik ki ben biraz zor öğrendiydim binmeyi,çamurda debelenirdik.Hiç yarasız dizle gezdiğimi hatırlmam ben:DOkulda da oğlanların en sevdiği oyunlar kızların eteklerini açmaca saçlarını çekip çemkirtmeceydi:D

Bizim ilk oturduğumuz mahalle azcık belalıydı.Oynuyoruz güzel güzel üst mahallelerden bi belalı grup dadandıydı.Boyuna oyunumuzu bozuyolar.Hergün hergün canıma yetti,eeh yeter be dedim taş mı attım bunlara dayılandımmı babama sölerim sizi döver mi dedim tam hatırlamıyorum.Diklendim ben bunlara.Ulan salak bit kadar boyuna ki oğlanlar bizden baya büyüktü üstelik kız başına sen ne diklenirsin bunlara.Sokak senin evine benzer mi a saftirik hahaha.Bunlar bela oldular bana kızım sen evinden çıkma yakaladığımız yerde dövcez seni diye.Bu sefer aldı beni bi tırsma.Çıkamıyorum evden .Annem kızım çık nie çıkmıosun kaç gündür diyo.Yok canım istemio falan diorum melül melül bakıorum camdan öle.Sonra artık anlattım anneme.Annem de gitti çocukları bi güzel payladı,öle kapandı mevzu.Zaten bi süre sonra taşındık ordan.Yeni mahallede daha bi ağaçlık çayırlık çimenlikti komşunun oğluyla ağaca çıkardık bol bol,dolayısıyla bol bol düşüp kafa göz yarardım.Kızlar vardı bi iki evcilik oynardık çayırdan çimenden yemek yapardık.Çiçek yonardık bol bol.Öyle bildiğin çocukluk işte.

Sonra ben ortaokula doğru böle liselerin fln kesişme noktasında olduğundan baya bi popüler fingirme noktası olan bi mahalleye taşındık.Ergenlik çirkini bi grubumuz var.Kapı önünde çekirdek çintip içten içe deliler gibi kıskandığımız büyük abla ve abilerin dedikodularını yapardık.Yani televole melevole halt etmiş.Hangi bloktaki kız hangi çocuktan ayrıldı kimle çıkmaya başladı işimiz gücümüz buydu.Lisede ya bunlar oğlanlar babalarından arabaları kaçırıp mahalleye gelip bas bas anlamlı şarkılar çalarlardı kızlara,yada patinaj çekerlerdi havasına.Babam da balkona çıkıp mahalleyi keraneye çevirdiniz şimdi polis çaarcam diye bağırırdı ahahahahah.Böle böle büyüdük işte :D

Şimdi mim olarak gene çok sevdiği için ordinary word ü bide yazmadıysa ronaldinhoyu mimliorum gene ben yazcam beni de mimle dien varsa sölesin eklim hemen emi canlar muah ;)