A love story

İkisi de Selanik göçmeni ailelerin çocuklarıydı,uzaktan da akraba.Mübadelede Türkiye'ye gelen aileleri farklı şehirler seçmişti yaşamak için.Kadın'ın ailesi Ankara Adam'ın ailesi Adana.Kadın'ın babası Atatürk için çalşıordu.Atatürk Orman Çiftliğini kuranlardan bitanesiydi sonrasındaysa baş bahçıvanı.Ailesiyle birlikte çiftliğin müştemilatında yaşıyorlardı.Kadının zor olduğu kadar mutlu bi hayatı da olmuştu çiftlikte.Tam bi cumhuriyet kadını gibi yetişebiliyordu böyle bir ortamda.Kardeşleriyle,arkadaşlarıyla çiftliğin tüm olanaklarından faydalanıyorlardı,havuzlara gidiyor,çiftliğe ziyarete gelen devlet büyüklerini görebiliyorlardı.Bi terzinin yanına bile girmişti kadın,hep büyük gururla anlattığı gibi Adnan Menderes'in eşinin elbisesini dikerken terzi yamaklığını o yapmıştı Adnan Menderes'in elini bile öpmüştü.Bir tek okuyamamıştı işte,anneleri ölünce büyük abla olarak ona kalmıştı sorumluluk ve üvey annelerle baş etmek.Zamanla genç bi kadın oldu güzelleşti isteyenleri çoktu ama babası kıyamıyordu gözbebeği kızına.Aralarından biri azcık gönlünü çalar gibi olduysa da babası denk görmemişti onu kızına olmadı.Vardı herşeyde bi hayır...



Adamsa Adana'da yaşıyordu.Onun hayat daha zordu.Halleri vakitleri iyiydi önce.Babası Adana'nın en büyük sazlarından yani bugünkü gazinolarından birini işletiyordu ortağıyla birlikte...Dönemin biçok sanatçısını görme fırsatı oluyodu adamın Münir Nurettin Selçuk,Müzeyyen Senar ve niceleri...Kendisi de müziğe kabiliyetliydi,sesi güzel bulunuyordu.Ama o zamanlar müzik işinin içindeki bi baba bile istemezdi oğlunun müzisyen olmasını,onun babası da karşı çıktı müzik defteri kapandı,bi süre sonra hayatının rahat evresi de.Ortağı vurdu babasını alacak verecek davasından,lisede babasız kaldı 3 küçük kardeşiyle.Sonrasında öldürmek istedim o adamı diye anlatıcaktı,ama vazgeçmişti hesabını tanrıyla vermesi gerekiyordu,kişiyi bitiren yine kendi vicdanıydı bunu gözlerinde gördüğünde allaha havale etmişti adamı.Baba oldu ailesine küçük yaşta,İncirlik'te Amerikalılarla çalıştı.Ama Türkiye'ye birlikte geldikleri Ankaradaki uzak akrabaları hep kol kanat gerdi onlara,yardım etti.Yıllar geçti Adam için evlilik vakti geldi.Komşularından temiz bi kız bulup başını bağlamaya karar verdiler,öyleydi ya o zamanlar görücü usulü. Adam için de kural değişmedi.Nişan yapmaya karar verildi.Adam unutmadı kol kanat geren uzak akrabayı onu da çağırdı nişanına.Bahçıvan manevi bi baba gibiydi onlara gidecekti tabii ama kızı da gitmek istedi onunla.Adana'yı hiç görmemişti merak ediyordu.Babası kırmadı kızını ikisi yola koyuldular.



Genç kadın heyecanlıydı ilk defa uzak da olsa akrabalarını görüyordu.Abi sayılırdı onun için nişanlanan da,yardım ediyor herşeye koşturuyordu.Genç adamın dünyasıysa allak bullak olmuştu,daha önce hiç hissetmediği şeyler hissediyordu,ama nişanlanmakta olduğu kadına değil Ankara'dan gelen uzak akrabaya bi bakışta vurulmuştu işte,hem de kendi nişan töreninde.Söz verdiği kadını bırakmak yakışmazdı ama dürüst olmayıp başkasını severken de onunla evlenmek ikiyüzlülük olmaz mıydı?Adam kararını verdi,belki üzülecekti nişanlısı ama anlardı zamanla.O hayatta aradığını bulmuştu ya o kadınla ya da hiçkimseyle...Annesine söyledi önce genç adam nişanı bozduğunu,senin gelinin ya 'o' olacak ya da hiçkimse,gidip onu isticeksin bana dedi.Annesi de nasıl olur elaleme ne deriz yapma etme oğlum dedi önceleri ama o da teslim olmak zorunda kaldı sonunda.Ne olduğu anlaşılmadan tören dağıldı.Genç kadın da hiçbişey anlamamıştı,adam hemen orda açılmamıştı ona.Nedeni öğrenemeden Ankara'ya döndüler babasıyla.Nerden bilecekti bi hafta sonra bi elde şeker bi elde çiçek abi dediği yakışıklıyı kapısında göreceğini.Çok şaşırdı kadın,ne dese bilemedi adama hiç o gözle bakmamıştı bugüne kadar.O zamanlar baba ne uygun görürse oydu,kız da siz bilirsiniz dedi.Bahçıvan kızını karşısına aldı."Bak kızım dedi seni kimselere layık görmedim bugüne kadar uzaklara gelin gitmeni de istemiyorum ama bu çocuğa hayır diyemem artık,hem çok düzgün seni mutlu edicek biri hem de bu kadar insanı çevirdik kapımızdan laf söz oluo etrafta kızı niye vermiyolar acaba diye,sen evlen dönmek istersen her zaman başımın tacısın."dedi.Kız ne yapsın razı geldi,yarı bilmeden ne yaptığını.Adam yakışıklıydı,tuttuğunu koparan saygılı da biriydi ama şok olmuştu genç kadın için bu da gerçek.Evlilik işlemleri başladı,adam bi dakika yanlız zaman geçirmeden kadınla Adana'ya döndü.Düğünde görüşürlerdi artık,doğru ya 5oler zamanı flirt'ün daha anlamının bilinmediği yıllar.Adam farkındaydı ama bi yolunu bulup kadınla vakit geçirmeliydi,anlatmalıydı meramını ona,vaadetmeliydi aşkını,geleceği.Hemen evraklarda sorun varmış diye bi bahane uydurdu yine geldi Ankara'ya.Bahçıvan'a da evlendirme dairesinden aradılar,ikimizin gitmesi lazımmış çabucak gider geliriz dedi.Baba düşündü yine o zamanlar yaptıkları gibi küçük kardeşi de katıp yolladı ateşle barutu daireye,ne yapsın.Sorun bahane Adam kadını pastaneye götürdü,birazcık yanlız vakit geçirebilmek için.Küçük kardeşi de toptan oluşan rüşvetle ekarte etti mi,ilk defa tuttu genç kadının ellerini,bir daha da kendi isteğiyle bırakmadı.Kadın da hala yarı karışık,ilk defa hisseti şu midedeki meşhur kelebekleri o dakika.Evlendiler,4 çocukları oldu.Adana'dan da göçtüler.Adam,zamanın ilerisi bakış açısını her zaman muhafaza etti,bey bey kızların bi karış etekle bisiklet tepesinde diyenlere size ne onları kim aldı onlara dedi,bi tek kendi deyimiyle hatun'unu paylaşamadı kimselerle. Kızları 86da torun da verdi kucaklarına.Başbakan karısına terzi yamaklığı yapmış kadın torununa dikti en güzel kıyafetleri.Adam zamanında bastırılan müzik aşkını torununa aşıladı,ilk şarkılarını hep dedesinden öğrendi küçük kız,ve geri kalan herşeyi...Kendi isteğiyle bırakmadı bi daha kadının elini adam demiştik ya,bıraktığı zaman son nefesini verdiği andı,bundan tam 8 sene önce,ilk ve son zorunlu ayrılıkları...Ama bu aşk hikayesi bana göre mutlu bitmiş bi hikaye.Edilen yeminlerin şimdi 2 günde sudan sebeplerle bozulduğu bi dünyada,"ölüm bizi ayırana dek"cümlesine sadık kalabilmiş,sevgilerini yapmacıksız yaşayabilmiş allahın sevgili kulları onlar...





Peki ben niye anlattım bu hikayeyi?Çünkü bugün kahramanlarımızın evlilik yıldönümleri.Esas kızımız bizzat kulağıma çalıverdi bugün bunu.Naçizane bi hediye vermek istedim onlara,hikayelerini ölümsüzleşirdim işte kendi çapımda.Ne sandınız kurgu bi hikaye olduğunu mu yanlış,kişiler ve mekanlar yüzde yüz gerçek.Kim mi peki bu kahramanlar,bendenizin ananesiyle dedesi:))





edit:Gerçek resim kullanmak niyetindeydim yazıyı yazarken ama evde bulamadım.Saolsun kahramanlarımızın kızı bu sabah çok net bi kopya olmamasına rağmen yollamış bana bi resimlerini.Eklemek istedim...:))